Zelf vast!

Toen ging het sneeuwen, niet zo’n beetje maar met bakken. Uiteraard zorgt dit voor prachtige plaatjes, in ons geval ook voor wat ongemak.

De ruitenwissers moeten dan namelijk hun werk gaan doen en de bij Action gekochte wissertjes kunnen wat minder goed tegen lage temperaturen en worden lekker hard en wisseren nog maar voor ca 20%.

Vervolgens werd de sneeuw steeds meer hagel en later regen waardoor al het water dat naar beneden kwam overal op vastvroor: ijzel op ALLES

Met dit wat beperkte zicht, een steeds smaller wordende weg en een overmoedige bestuurder (uiteraard Jeroen weer) is dit het perfecte recept voor een bandje in de berm en vast staan. Enfin, dit was binnen een paar kilometer voor elkaar. 

Gelukkig rijden we deze piek kleine wegen in het midden van Finland niet alleen en werden we van voor en achter geholpen door mede Runners zodat we nog redeijk vlot onze weg konden vervolgen. Nog warm van het geploeg en met dikke jas aan terug achter het stuur, de jas toch maar even uittrekken. 

Dit zorgde binnen 750m voor weer de band in de berm en dus voor de tweede keer vast 🙈

Nog sneller dan de eerste keer waren we weer los (inmiddels ervaren) met wat schaamte de weg weer vervolgd met een vast geïjzelde ruitenwisser, inmiddels 10% zicht door de voorruit en een slush puppy achtig substantie om op te rijden de volgende 50 km afgelegd in opperste concentratie. Gelukkig de enigszins bewoonde wereld gehaald en op tijd een pomp gevonden (nog 5% in de tank, dus ook dat werd spannend). 

De duisternis begint nu te vallen, de regen is gestopt, de wegen zijn weer hard en besneeuwd, nu nog het tempo wat omhoog want we hebben nog ca 225 km te gaan tot de finish van vandaag 🏎